Infanteria liberala
Armada liberala Fernando VII.ak zeukan berbera izaten jarraitu zuen, Zumalakarregi eta haren antzera agintetik kendutako ofizial gutxi batzuk kenduta, errege hori hil aurretik kide absolutistak kanporatu egin baitzituzten. Horrekin batera, erbestean zeuden zenbait militar ere, Espoz Mina nafarra adibidez, armadan sartu ziren, Maria Kristina erreginordeari altxamendu karlistari aurre egiten laguntzeko.
Irudiaren iturria |
Isabel
II.ak tronurako zuen eskubidea defendatzen ibilitako soldaduen
kopurua kalkulatzea ez da erraza, gerrak iraun zuen bitartean armadara
joateko hainbat deialdi egin zituztelako, baina 300.000 gizon inguru
mobilizatu omen zituzten denera. Noski, den denak ez ziren aldi berean
gobernu liberalaren esanetara egon.
Iparraldeko armadak, euskal
lurraldeetan borrokatu zenak alegia, 18.000 soldadu besterik ez zituen
gerra hasi zenean eta 1835ean, aldiz, 120.000tik gora. Bitartean kopuru
horrek gorabehera handiak izan zituen, gobernuen kudeaketa txarraren
ondorioz, gehienbat. Nolanahi ere, gehiengo kopuru hori lortu zenetik
aurrera Don
Karlosen jarraitzaileak menderatzeko ahaleginetan ibilitakoen
kopurua ez zen inoiz 70.000tik jaitsi.
URRABIETA, Vicente “Tropas de la Reina” (Erreginaren tropak) ZM |
Armada hark gehienak aurka zituen herri batean borrokatu behar izateaz gain, kudeaketa politiko ezin txarragoaren ondorioz, horniduren eskasia eta ordain murritzak jasan zituen gerra osoan zehar. Fernández de Córdova gerrako ministroak honela azaldu zuen egoera 1835eko azaroan.
URRABIETA, Vicente “Guardia Real de Infantería” (Infanteriako Errege Guardia) |
Bestalde, armada liberalean ibilitako Milizia Nazionaleko
boluntarioak,
txapelgorriak alegia, eta nazioartetik iritsitako laguntza ere gogoan
izan behar ditugu. Azken horien artean Britaniar
legio laguntzailea, Frantziako
Atzerritar Legioa eta Antaseko baroiak gidatutako portugaldar
gudarostea zeuden.
Agintariei dagokienez, garai hartako militar gailenak ibili ziren armada liberalean, hala nola, Sarsfield, Quesada, Rodil eta Valdés, bai eta Espartero, Narvaez eta Diego de León ere. Azken horiek gerra honetan zehar lortu zuten beren sona militarra, eta Espainiako politika baldintzatu zuten hurrengo 30 urtean.